ارسطو
عجب از ما واماندگان زمين گير که در جستجوي شهدا به قبرستانها مي آييم! اين خود دليلي است بر آنکه از حقيقت عالم هيچ نمي دانيم.مرده آن است که نصيبي از حيات طيبه شهدا ندارد و اگر چنين است از ما مرده تر کيست؟ شهدا شاهد بر باطن و حقيقت عالمند و هم آنانند كه به ديگران حيات مي بخشند. پس به راستي اين عجيب نيست كه ما واماندگان در جستجوي شهدا به قبرستانها مي آييم
شهيد سيد مرتضي آويني
فکر کنم اول باید شما را از حال و هوای خودمان و چیزهایی که به رسم امانت به ما سپردید و رفتید باخبر کنم؛ هر چند شما خود گواه تر از ما هستید!
اینجا خبری نیست جز این که همه سال هاست می دانند که شرمنده شما هستند و هر روز به این شرمندگی افزوده می شود؛ به جای این که کاری کنند تا از این شرمندگی کاسته شود.
اینجا خبری نیست جز این که برخی اوقات اگر مشکلات زندگی اجازه دهد سری به مزار شهدا زده و یا اگر فرصت پیدا کنیم برای اوقات فراغت به مناطق عملیاتی نیز سرکی می کشیم.
این جا خبری نیست جز این که دائم فکر می کنم شما کم معرفتی کردید و ما را تنها گذاشتید؛ و یا این که ما بی معرفتی می کنیم و سراغی از شما نمی گیریم.
اینجا آنقدر ما را جامعه کنار زدند یا خودمان کنار کشیدیم که نسل جدید ما را تنها با هفته دفاع مقدس،هفته بسیج و یا سهمیه رزمندگان و تسهیلات اختصاص یافته و نیافته می شناسند.
اینجا بر خلاف وصیت پیر مرادمان که سفارش کرد نگذارید مجاهدان عرصه ایثار در پیچ و خم دنیا و زندگی گرفتار شوند خیلی سریع و خارج از باور به بهانه های مختلف به فراموشی سپرده شدند.
این جا خبری نیست جز این که دروغ و غیبت و دزدی و چیزای دیگه خیلی عادی شده و با راحتی حق آدما پایمال میشه.
اینجا خبری نیست الا اینکه برخی با نام شما پلکان ترقی برای خویش درست کرده اند غافل از اینکه شما از تواضع و فروتنی به مقام رفیع شهادت دست یافتید ؛مقامی که تنها خدا از عظمت آن آگاه است.
این جا خبری نیست جز این که هر روز خبری از گرفتاری این مجاهدان در مشکلات زندگی و عدم توجه مسولین می شنویم اما به محض پیوستن به قافله شهدا مراسم های آنچنانی می گیرند که هزینه آن می توانست مشکلات آنها را در هنگام زنده بودن حل نماید.
اینجا خبری نیست مگر اینکه در روزگاری که امام شهیدان جنگ را مسئله اصلی می شمرد اما برخی مسئولین در دانشگاه،حوزه و اجرایی کشور سنگ اندازی را به تمام کمال رسانده و مانع حضور آنان در دفاع مقدس می شدند و چه بگویم که امروز آنها مدعیانی شده اند که ما بودیم که دفاع مقدس را به پیش بردیم ؛یادم نمی رود که تعویق ترم و امتحانات دانشجویان،شهریه و حقوق برخی از رزمندگان با تلاش همین آقایان دچار مشکل شد.
این جا خبری نیست جز این که مادران شهدا در حسرت یاد و هدف شهدا غصه می خورند و می گویند قرارمان این نبود .
اینجا خبری نیست جز اینکه با زبان طعنه و کنایه ایثارگران دفاع مقدس را به بهانه های مختلف آزار دهیم.
این جا خبری نیست جز این که ما هر روز داریم به زخم و تاول های جانبازهای شیمیایی نمک می زنیم!
این جا خبری نیست جز اینکه آلام و دردهای آزادگان فراموشمان شده و تنها به امتیازات آنان اشاره می کنیم.
این جا خبری نیست جز این که دارد یادمان می رود مزار شهید دقایقی کجاست! دارد فراموشمان می شود وصیت شهید دانایی،دهدار و شهید ستونه و همه شهدا چه بود؟!
اسم هایشان اگر سرکوچه و خیابان های شهر نبود و برای آدرس پستی نیازی به عنوان کردن نام خیابان ها و کوچه ها و بزرگراه ها نداشتیم، شاید نام آن عزیزان از خاطرمان می رفت! دارد از خاطرمان می رود چرا بعضی ها می خواستند موقع عملیات نوشته سربندشون یا زهرا باشد.
شهدا میراث شما را در کنگره ها ،همایشها،سمپوزیوم ها،خاطره گویی ، ذکر احساسات و مصیبت و در یک کلام غلیان احساسات زودگذر خلاصه کرده اند و هر چه می گوییم شهدا کار بزرگشان شکستن نفس خویش و آفرینش بزرگترین حادثه دو قرن اخیر می باشد صدای ما در این وادی به جایی نمی رسد.
این جا خبری نیست جز این که ..........!!!
اگر بخواهم بنویسم حالا حالاها باید بنویسم ولی چه کنم که دیگر طاقت یان کردن ندارم. خیلی دلم می خواست حرفهایم شاد و روحیه بخش باشد. خیلی دلم می خواست به شما بگویم که امانت هایی که به ما سپردید صحیح و سالم هستند ولی چه کنم که نه خیلی اهل دروغ گفتن هستم و نه می شود به شهدا دروغ گفت. ولی ای کاش...
نمی دونم اگه الان بودید و این وضعیت را می دیدید چیکار می کردید!
نمی دونم اگه الان هم بودید برای دفاع می رفتید یا نه!آخه یادمه که زمان جنگ مرخصی ها را نیمه تمام می گذاشتید و سریع به جبهه بر میگشتید و از شهر به عنوان قفس و مکان آلوده به گناه یاد می کردید.
نمی دونم آیا این همه گریه کردن و به سر و صورت زدن به خاطر شما خوبه یا باید بیشتر...؟!!
نمی دونم باید چیکار کنم؟!! بعضی وقتها اونقدر دلم از دنیا می گیره و از کار آدما غمگین میشم که میام سر مزارتون و باهاتون درد دل می کنم؟ این همه تظاهر و بدی حالمو بد می کنه...
نمی دانم برخی اوقات برای ذکر خاطرات شما دعوت می کنند ولی آنها می خواهند از خصایصی ذکر کنم که شما را دست نیافتنی می کنند ؛اما شما و ما به طور عادی روزها و شبها زیستیم ،آموزش دیدیم و جنگیدیم و خدا نظر کرده ها را گلچین نمود و ما ماندیم برای دیدن این روزهای سخت.
راستی هر درخواست و درددلی جوابی دارد در جواب دردل و دلتنگی رزمندگان غریب ابزار دفاع در مقابل این شرایط سخت را هم نیاز دارد. این جا هوایش خیلی آلوده است؛ نسل نو سرگردان و درگیر سوالات و شبهات فراوان.
بزرگترین سلاح در زمانه امروز آگاهی است و منطق و صلابت و پرهیز از افراط و تفریط که آنهم به دعای خاصانه شما نیاز است که در قنوت های شبانه و ذکر مستمر در حالات مختلف سبب رسیدن شما به وصال و جاماندن ما از قافله عشق شد.
پس عبرت گیرید ای دارندگان چشم (بینایان )
برای وحدت در جهان اسلام در طی دهه های اخیر سمینارها، همایش ها،کتب و مقالات زیادی منتشر شده است اما ما تا کنون علائمی از موفقیت این طرحها مشاهده ننموده ایم اما در کل برای موفقیت طرح های پیشنهادی مشخصه های زیر را داشته باشد و گرنه با شکست روبرو می شود:
خدای واحد
کتاب واحد
پیامبر واحد
قبله واحد
درر صورت بکارگیری عوامل فوق ما شاهد انزوای نیروهایی می شویم که با در پیش گرفتن سیاسی یکسان سازی مذهبی(یا شیعه یا سنی)جهان اسلام را دچار آشوب و نزاعهای خونین نموده اند می شویم و جهان اسلام با داشتن بخش عظیمی از قابلیت ها و مزایا در جهان به عنوان یک قدرت تاثیر گذار در جهان در می آید و از بالقوه به بالفعل در آمدن آن شاهد پیاده شدن احکام نورانی آن در جهان سرشار از بحران اخلاقی و اجتماعی خواهیم بود ان شااالله.
از جنگ و دفاع مردم ایران می گویم برای انتقال تجارب و پیشگیری از جنگی دیگر و این که جنگ آخرین راهکار جهت رسیدن به منافع ملی می باشد......