تعاون در دفاع مقدس (1)
نجف زراعت پیشه
دفاع مقدس مردم ایران دارای زوایای گوناگونی است که تاکنون بخش اندکی از آن بیان شده و عمده وقایع و تلاشگران بی ادعای این عرصه ناشناخته مانده و به واسطه بسیاری مشکلات و همچنین گذر زمان این موارد به بوته فراموشی سپرده شده است. در جنگ تکیهگاه فرماندهان بیشتر نیروهای پیاده بود و با توجه به تحریم های گسترده و فقدان بودجه کافی امکان فراهم کردن ابزارهای و تجهیزات نوین و پیشرفته جنگی نظیر هواپیما ، تانک ها و نفربرهای زرهی، موشک های ضد زره و .... برای تغییر شیوه جنگ به نبردهای با پشتوانه هوایی و متکی بر یگان های زرهی نبود و همین امر سبب شده بود که نقش نیروی انسانی و رزمندگان واحدهای پیاده به شدت پررنگ شود و نتیجه چنین شیوه ای نیز افزایش تلفات در منطقه و صحنه عملیات می باشد.
یکی از واحدهایی که از لحظه ورود یک رزمنده به پادگان و جبهه برای سازماندهی و اعزام به منطقه عملیاتی یا پدافندی و همچنین در میانه نبرد و خط مقدم و حتی برگشت به عقبه و شهر های اعزام رزمندگان دارای وظایف سنگین و مهمی بود واحد تعاون بود که بر اساس تجارب خویش و مشاهدات میدانی به دلیل شور و شوق رزمندگان برای حضور در خط مقدم جبهه و پیکار با دشمن و به قول معروف خط شکن شدن و انگیزه شهادت طلبی آنان باعث شده بود که علی رغم اهمیت و جایگاه بالا و وظایف مهم این واحد از سوی فرماندهان میدانی در منطقه عملیاتی کمتر بها داده می شد و از طرف دیگر کمتر نیرویی تمایل به عضویت و سازماندهی درون واحدهای شبیه به آن می شد و این روزها که اوراق تاریخ و حوادث جنگ را ورق می زنیم میبینیم که تعاون دارای چه جایگاه و اهمیتی بوده که هنوز نیز بعد از گذشت بیش از سه دهه چشم های منتظری هستند که به دنبال بازگشت بقایای پیکر شهدای جنگ از سوی نیروهای تفحص هستند که در صورت اهمیت دادن به سازمان و شرایط تعاون شاید بسیاری از مسائل و چالشهای پیش آمده امروز را شاهد نبودیم و با توجیه عملیاتی نیروهای تعاون در زمان مقرر و اختصاص نیروهای زبده و تجهیزات مناسب حضور در صحنه عملیات برای نقل و انتقال تعداد زیادی از شهدای ما در منطقه باقی نمی مانده و شرایط سخت این روزها برای واحدهای تفحص با خطرات زیاد فراهم نمی شد.
با آغاز جنگ تحمیلی در شهریور ۱۳۵۹ تا مدتی ضرورت واحدی به نام تعاون در یگان های رزم حس نمی شد اما با انجام چندین عملیات غالباً ناموفق و خصوصاً طی عملیات های توکل در جاده ماهشهر آبادان و عملیات نصر در محور هویزه که باعث شد تعداد قابل توجهی از پیکر رزمندگان شهید در صحنه نبرد باقی بماند ضرورت تاسیس واحدی برای سازماندهی در این زمان برای برگرداندن پیکر شهدا و مجروحین به عقبه به شدت احساس می شد که با اعزام بیشتر نیرو ها و گسترش رده ها درون سازمان رزم و به خصوص سپاه از گردان به تیپ و لشکر و سپاه و انجام عملیات های بزرگ که قاعدتاً شهدا و مجروحین بیشتری را به دنبال داشت لزوم تشکیل مجموعه منسجم و متمرکز که وظیفه تخلیه شهدا و امور دیگر رزمندگان را برعهده بگیرد احساس میشد. ایجاد واحد فوق که بر اساس شرایط و نیاز سازمان رزم ضرورت خود را آشکار ساخته بود از بعد از عملیات شکستن حصر آبادان آغاز شده که به مرور در عملیات طریق القدس اندکی کامل تر و در عملیات فتح المبین و بیت المقدس تشکیلات تعاون به صورت کامل شکل گرفت.
#تعاون_رزم_دفاع_مقدس
#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا
#کارت_پلاک
http://telegram.me/safeer59