تعویض لباس

منصور ملکوتی‌فر
تابستان سال ۱۳۶۱ که در واحد تدارکات ساختمان «سپنتای اهواز» مشغول به خدمت بودم. گردان رعد بهبهان جمعی تیپ 22 بعثت که برای انجام عملیات رمضان عازم منطقه عملیاتی بود با نیروهایش به سپنتای اهواز آمدند. عبدالحمید متولی قبل از حرکت پیشم آمد و گفت: این لباس فرم نظامی برایم بزرگ است و خواهش کرد تا لباسش را با لباس من عوض کند. لباس‌هایمان را عوض کردیم اما هر دو فراموش کردیم کارت و پلاک شناسایی را از جیبمان بیرون بیاوریم. عبدالحمید از من حلالیت طلبید و رفت و در همان عملیات به شهادت رسید و پیکرش در منطقه باقی ماند.

ده سال بعد در اردیبهشت‌ماه سال ۷۰ وقتی به‌عنوان مربی در پادگان شهید محلاتی مسجدسلیمان خدمت می‌کردم چند روزی بود برای مرخصی به بهبهان آمده بودم. یک روز برادر اسلامی مسئول تعاون سپاه بهبهان به منزل ما آمد و پس از احوالپرسی گفت: «شهیدی را به بهبهان آورده‌اند که اسم و مشخصات شما را دارد و در عملیات رمضان در سال ۱۳۶۱ به شهادت رسیده است! گفتم: حتماً اشتباهی پیش آمده است! یک روز ذهنم درگیر این موضوع بود که به یک‌باره خاطره آن عملیات و تعویض لباس‌ها به خاطرم آمد، با مراجعه به سپاه جریان را به آنها گفتم و این‌چنین بعد از ده سال پیکر مطهر شهید عبدالحمید متولی شناسایی و در کنار هم‌زمان شهیدش به خاک سپرده شد.

#عبدالحمید_متولی
#عملیات_رمضان
#منصور_ملکوتی_فر
http://telegram.me/safeer59
http://Www.Safeer.blogfa.com
https://www.aparat.com/safeer59

تعاون در دفاع مقدس (3)

نجف زراعت پیشه

پلاک های دو تکه

برای برطرف نمودن این مشکل پلاک های جدید به صورت دو قطعه ای طراحی که کدهای شناسایی در هر دو قسمت پلاک حک شده بود و هنگام شهادت فرد قطعه اول را جدا کرده برای اثبات و احراز شهادت به عقب انتقال و به واحد تعاون تحویل داده می شد در حالیکه قطعه دوم پلاک با زنجیر در گردن رزمنده شهید برای تفحص و شناسایی های بعدی باقی می ماند .

البته ذکر این نکته لازم است بگویم در حین عملیات برخی در نگهداری  پلاک‌های خویش مسامحه و گم مینمودند و در منطقه عملیات امکان واگذاری مجدد و ثبت اطلاعات آنها نبود ، برخی دیگر نیز به دلایل مختلف از گردن آنها کنده و روی زمین می افتاد ؛  برخی از رزمندگان نیز برای این که به مثابه گمنامی و بی مزار بودن حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پلاک و هر مشخصه دیگر را از وجود خود دور کرده تا گمنام و بی مزار باشند.

 

ب) تخلیه شهدا

بخش دیگری در تعاون رزم شکل گرفته بود که وظیفه اصلی آن تخلیه شهدا از میادین نبرد بود که در زمان وقوع عملیات وارد عمل می شدند ، ماموریت بخش تخلیه شهدا همزمان با ورود رزمندگان به منطقه عملیاتی آغاز می شد و در اولین زمان ممکن با تصرف سرپل عملیاتی و محل استقرار رزمندگان اقدام به تخلیه شهدا نموده تا پیکرشهیدی در منطقه باقی نماند اما در بسیاری از اوقات شرایط محیطی و جغرافیایی و همچنین آتش شدید دشمن و از دست دادن مناطق متصرف شده مانع از انجام وظیفه نیروهای تعاون رزم برای تخلیه پیکر شهدا می شد.

 تا سال 1364 تخلیه مجروحین به عهده واحد بهداری رزمی بود اما از سال 1364 با هدف فرماندهی بهتر و در اختیار گذاشتن امکانات مناسب مجموعه تعاون از شکل واحد خود خارج و هر لشکر و یگانی برای خود گردانی داشته که به گردان انصار معروف بود که وظیفه اصلی آن بازگرداندن پیکر مجروحین و شهدا توأمان با هم به عقب بود .

در شهر ها و پشت جبهه نیز واحد تعاون به نام گردان انصار معروف بود که در سال‌های ۶۴ تا ۶۷ تخلیه شهدا و مجروحین زیر نظر گردان‌های انصار قرار داشت ، البته در این زمان نیروهای امدادگر نیز گردان های رزمی را همراهی می کردند که وظیفه آنها اقدامات اولیه درمانی و هدایت مجروحین تا نقطه ای به سمت عقبه بود تا بخش تخلیه شهدا و مجروحین تعاون رزم با استفاده از تجهیزات و وسایل نقلیه بتوانند آنها را به عقب منتقل نمایند.

با پایان جنگ و در فاصله سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۸ در مناطق عملیاتی فعالیت های پراکنده ای از سویی لشکرها و تیپ‌های مختلف و زیر نظر ستاد مرکزی جستجوی مفقودین برای تفحص و برگرداندن پیکر شهدا فعالیت می‌کرد و در همین زمان نیز یک تیپ به نام انصارالمجاهدین متشکل از سه گردان کربلا در اهواز ، گردان نجف در کرمانشاه و گردان حمزه در ارومیه مشغول کار تفحص و بازگرداندن پیکر شهدا به شهرهای خود بودند ؛ اما از سال ۱۳۷۰ با تشکیل ستاد جستجوی مفقودین در ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح  با هدف رسیدگی به امور شهدا و مفقودین در مناطق مختلف عملیاتی همه نیروهای قدیمی تعاون در آنجا گرد هم جمع شدند و به صورت منسجم و با تشکیل ستادی متمرکز کار یافتن پیکرهای شدا در خاک ایران و عراق در مناطق و جبهه های جنوب ، میانی و شمالغرب انجام می‌شد.

با انتقال پیکر شهدا از خط مقدم به عقبه کار تعاون رزمی تمام شده و آنها را به ستادهای معراج شهدا زیرمجموعه تعاون های مستقر در سپاه های استانی تحویل می‌دادند ،کار اصلی معراج شهدا شناسایی ، تجهیز و اعزام شهدا به شهرهایی بود که از آنجا اعزام شده بودند و برای تسریع در امور سه مرکز معراج فعالیت داشتند که ستاد فرماندهی و مرکزیت آن هم در تهران مجاور پزشکی قانونی بود ؛ مراکز  معراج شهدا در دروان دفاع مقدس عبارت بودند از :

1. معراج شهدای قرارگاه کربلا اهواز درجبهه جنوب
2. معراج شهدای قرارگاه نجف اشرف کرمانشاه در جبهه میانی
3. معراج شهدای قرارگاه حمزه سیدالشهدا در ارومیه در جبهه های شمال و شمال غرب

 البته شهرهای مشهد مقدس ، اصفهان ، ساری ، رشت ، کرمان ، شیراز ، تبریز ، یزد و بوشهر نیز در دفاع مقدس دارای ستادهای معراج شهدا بودند.

#تعاون_رزم_دفاع_مقدس

#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا

#کارت_پلاک

http://telegram.me/safeer59

تعاون در دفاع مقدس (2)

نجف زراعت پیشه
فعالیت های واحد تعاون
در دوران دفاع مقدس در یگان های رزم واحد تعاون  به نام تعاون رزم نامیده می شد که بعدها در جریان سیر تکاملی خویش به نام گردان‌های انصار معروف شد ، در سپاه های استانی و نواحی نیز واحد تعاون استقرار داشت که در شهرها و روستاها کارهای مربوط به سرکشی و رسیدگی به خانواده های شهدا ، مجروحین ، آزادگان و رزمندگان را انجام می دادند و به آنها کمک های مختلف می نمود تا قدری از آلام فراق و دوری فرزندان آنها کاسته شود ثبت آمار شهدا جانبازان و ایثارگران و پیگیری کار مجروحان در بیمارستان و اطلاع رسانی به خانواده ها از شهادت فرزندانشان یا اسارت آنها مسئولیت دیگر واحد تعاون شهرستان ها بود که بعد از جنگ به نام واحد ایثارگران تغییر نام داده و زیر مجموعه معاونت نیروی انسانی قرار گرفت .  از جمله امور محوله به واحد تعاون می توان به موارد زیر اشاره کرد:
 الف) امور رزمندگان
1)  صدور و واگذاری کارت شناسایی و پلاک و ثبت کامل مشخصات رزمنده 
2)   انجام امور کلیه موارد مربوط به ارتباط رزمندگان با خانواده‌های خویش در شهرها که با در اختیار گذاشتن کاغذ و پاکت نامه ها با رعایت شرایط حفاظتی و امنیتی صورت می پذیرفت. 
3)   امور ارتباطات تلفنی و تلگرافی رزمندگان با توجه به محدودیت های زمانی و مکانی
4)  ثبت آمار وضعیت رزمندگان قبل و بعد از عملیات ه صورت کامل و دقیق
5)   نگهداری ساک و وسایل رزمندگان در هنگام اعزام به عملیات و برگشت دادن هنگام بازگشت از عملیات که معمولاً شب عملیات تمام وسایل رزمندگان داخل نایلونی قرار گرفته و نام رزمنده روی آن ثبت می شد بعد از بازگشت و اتمام عملیات ساک رزمندگان شهید و مجروح نیز به واحدهای تعاون شهرستان های مربوطه سپرده می شد که در آنجا نیز با نگهداری در مکانی خاص شرایط برای تحویل خانواده های آنان مهیا می شد

کارت و پلاک :
کارت و پلاک از ابتدای ورود رزمنده به پادگان مشخصات وی به صورت دقیق در دفتر ثبت می شد و با اختصاص یک کد به رزمنده که روی پلاک و کارت شناسایی وی حک و ثبت شده بود در عمل اگر رزمنده در صورت مواجه شدن با انفجارات و گلوله های دشمن و حتی سوختن و از بین رفتن پیکر  از خود نشانی به صورت پلاک فلزی بر جای می گذاشت که با مراجعه به دفاتر ثبت تعاون یگان های رزم مشخصات رزمنده پیدا و وضعیت فرد و رزمنده مشخص می‌شد.
پلاک قطعه‌ای آلومینیومی نسوز بود که حاوی کدی که مشخص کننده مشخصات رزمنده و محل خدمت او بود که با یک زنجیر به صورت گردنبند برای شناسایی رزمندگان استفاده می گردید همچنین رزمندگان در هنگام ورود به مناطق عملیاتی کد شناسایی و مشخصات خود را نیز بر لباس‌ها ، پوتین، کلاه و لوازم شخصی نظیر کوله پشتی ، کیسه ماسک ، سینه بند و حتی بند اسلحه می نوشتند تا در صورت مفقود شدن یا جدا شدن پلاک از رزمنده به دلایل مختلف  هنگام شهادت پیکر فرد قابل شناسایی باشد.
 بسیاری از پیکر شهدای جنگ که بر اثر انفجارات غیر قابل شناسایی بوده و یا بعد از دهه ها از پایان جنگ تنها استخوان های اندکی از آنها باقی مانده توسط همین پلاک ها شناسایی و تحویل خانواده های آنها شده است ؛  پلاک های فوق از سال ۵۹ در ابتدای جنگ ابتدا به صورت خیلی ابتدایی و ابتکاری ایجاد و شکل گرفت که به مرور زمان و با انسجام واحد تعاون این امر پیشرفته تر شد و رویه و شکل خوبی به خود گرفت ؛ در ابتدا پلاکها به صورت یک قطعه بود که زمان شهادت افراد از گردن رزمنده شهید باز شده و به تعاون یگان برای احراز و اثبات شهادت آنان تحویل می شد اما مشکلی که در اینجا ایجاد می‌شد این بود که بقایای پیکر در منطقه عملیاتی فاقد پلاک بود و در عملیات تفحص پیکرهای شهیدان دیگر امکان شناسایی و احراز هویت آن وجود نداشت چرا که قبلاً از گردن آنها برای اثبات و احراز شهادت آنها جدا شده بوده است .
#تعاون_رزم_دفاع_مقدس
#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا
#کارت_پلاک
http://telegram.me/safeer59

تعاون در دفاع مقدس (2)

نجف زراعت پیشه
فعالیت های واحد تعاون
در دوران دفاع مقدس در یگان های رزم واحد تعاون  به نام تعاون رزم نامیده می شد که بعدها در جریان سیر تکاملی خویش به نام گردان‌های انصار معروف شد ، در سپاه های استانی و نواحی نیز واحد تعاون استقرار داشت که در شهرها و روستاها کارهای مربوط به سرکشی و رسیدگی به خانواده های شهدا ، مجروحین ، آزادگان و رزمندگان را انجام می دادند و به آنها کمک های مختلف می نمود تا قدری از آلام فراق و دوری فرزندان آنها کاسته شود ثبت آمار شهدا جانبازان و ایثارگران و پیگیری کار مجروحان در بیمارستان و اطلاع رسانی به خانواده ها از شهادت فرزندانشان یا اسارت آنها مسئولیت دیگر واحد تعاون شهرستان ها بود که بعد از جنگ به نام واحد ایثارگران تغییر نام داده و زیر مجموعه معاونت نیروی انسانی قرار گرفت .  از جمله امور محوله به واحد تعاون می توان به موارد زیر اشاره کرد:
 الف) امور رزمندگان
1)  صدور و واگذاری کارت شناسایی و پلاک و ثبت کامل مشخصات رزمنده 
2)   انجام امور کلیه موارد مربوط به ارتباط رزمندگان با خانواده‌های خویش در شهرها که با در اختیار گذاشتن کاغذ و پاکت نامه ها با رعایت شرایط حفاظتی و امنیتی صورت می پذیرفت. 
3)   امور ارتباطات تلفنی و تلگرافی رزمندگان با توجه به محدودیت های زمانی و مکانی
4)  ثبت آمار وضعیت رزمندگان قبل و بعد از عملیات ه صورت کامل و دقیق
5)   نگهداری ساک و وسایل رزمندگان در هنگام اعزام به عملیات و برگشت دادن هنگام بازگشت از عملیات که معمولاً شب عملیات تمام وسایل رزمندگان داخل نایلونی قرار گرفته و نام رزمنده روی آن ثبت می شد بعد از بازگشت و اتمام عملیات ساک رزمندگان شهید و مجروح نیز به واحدهای تعاون شهرستان های مربوطه سپرده می شد که در آنجا نیز با نگهداری در مکانی خاص شرایط برای تحویل خانواده های آنان مهیا می شد

کارت و پلاک :
کارت و پلاک از ابتدای ورود رزمنده به پادگان مشخصات وی به صورت دقیق در دفتر ثبت می شد و با اختصاص یک کد به رزمنده که روی پلاک و کارت شناسایی وی حک و ثبت شده بود در عمل اگر رزمنده در صورت مواجه شدن با انفجارات و گلوله های دشمن و حتی سوختن و از بین رفتن پیکر  از خود نشانی به صورت پلاک فلزی بر جای می گذاشت که با مراجعه به دفاتر ثبت تعاون یگان های رزم مشخصات رزمنده پیدا و وضعیت فرد و رزمنده مشخص می‌شد.
پلاک قطعه‌ای آلومینیومی نسوز بود که حاوی کدی که مشخص کننده مشخصات رزمنده و محل خدمت او بود که با یک زنجیر به صورت گردنبند برای شناسایی رزمندگان استفاده می گردید همچنین رزمندگان در هنگام ورود به مناطق عملیاتی کد شناسایی و مشخصات خود را نیز بر لباس‌ها ، پوتین، کلاه و لوازم شخصی نظیر کوله پشتی ، کیسه ماسک ، سینه بند و حتی بند اسلحه می نوشتند تا در صورت مفقود شدن یا جدا شدن پلاک از رزمنده به دلایل مختلف  هنگام شهادت پیکر فرد قابل شناسایی باشد.
 بسیاری از پیکر شهدای جنگ که بر اثر انفجارات غیر قابل شناسایی بوده و یا بعد از دهه ها از پایان جنگ تنها استخوان های اندکی از آنها باقی مانده توسط همین پلاک ها شناسایی و تحویل خانواده های آنها شده است ؛  پلاک های فوق از سال ۵۹ در ابتدای جنگ ابتدا به صورت خیلی ابتدایی و ابتکاری ایجاد و شکل گرفت که به مرور زمان و با انسجام واحد تعاون این امر پیشرفته تر شد و رویه و شکل خوبی به خود گرفت ؛ در ابتدا پلاکها به صورت یک قطعه بود که زمان شهادت افراد از گردن رزمنده شهید باز شده و به تعاون یگان برای احراز و اثبات شهادت آنان تحویل می شد اما مشکلی که در اینجا ایجاد می‌شد این بود که بقایای پیکر در منطقه عملیاتی فاقد پلاک بود و در عملیات تفحص پیکرهای شهیدان دیگر امکان شناسایی و احراز هویت آن وجود نداشت چرا که قبلاً از گردن آنها برای اثبات و احراز شهادت آنها جدا شده بوده است .
#تعاون_رزم_دفاع_مقدس
#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا
#کارت_پلاک
http://telegram.me/safeer59

تعاون در دفاع مقدس (1)

نجف زراعت پیشه
دفاع مقدس مردم ایران دارای زوایای گوناگونی است که تاکنون بخش اندکی از آن بیان شده و عمده وقایع و تلاشگران بی ادعای این عرصه ناشناخته مانده و به واسطه بسیاری مشکلات و همچنین گذر زمان این موارد به بوته فراموشی سپرده شده است. در جنگ تکیه‌گاه فرماندهان بیشتر نیروهای پیاده بود و با توجه به تحریم های گسترده و فقدان بودجه کافی امکان فراهم کردن ابزارهای و تجهیزات نوین و پیشرفته جنگی نظیر هواپیما ، تانک ها و نفربرهای زرهی، موشک های ضد زره و .... برای تغییر شیوه جنگ به نبردهای با پشتوانه هوایی و متکی بر یگان های زرهی نبود و همین امر سبب شده بود که نقش نیروی انسانی و رزمندگان واحدهای پیاده به شدت پررنگ شود و نتیجه چنین شیوه ای نیز افزایش تلفات در منطقه و صحنه عملیات می باشد.
 یکی از واحدهایی که از لحظه ورود یک رزمنده به پادگان و جبهه برای سازماندهی و اعزام به منطقه عملیاتی یا پدافندی و همچنین در میانه نبرد و خط مقدم و حتی برگشت به عقبه و شهر های اعزام رزمندگان دارای وظایف سنگین و مهمی بود واحد تعاون بود که بر اساس تجارب خویش و مشاهدات میدانی به دلیل شور و شوق رزمندگان برای حضور در خط مقدم جبهه و پیکار با دشمن و به قول معروف خط شکن شدن و انگیزه شهادت طلبی  آنان باعث شده بود که علی رغم اهمیت و جایگاه بالا و وظایف مهم این واحد از سوی فرماندهان میدانی در منطقه عملیاتی کمتر بها داده می شد و از طرف دیگر کمتر نیرویی تمایل به عضویت و سازماندهی درون واحدهای شبیه به آن می شد  و این روزها که اوراق تاریخ و حوادث جنگ را ورق می زنیم می‌بینیم که تعاون دارای چه جایگاه و اهمیتی بوده که هنوز نیز بعد از گذشت بیش از سه دهه چشم های منتظری هستند که به دنبال بازگشت بقایای پیکر شهدای جنگ از سوی نیروهای تفحص هستند که در صورت اهمیت دادن به سازمان و شرایط تعاون شاید بسیاری از مسائل و چالش‌های پیش آمده امروز را شاهد نبودیم و با توجیه عملیاتی نیروهای تعاون در زمان مقرر و اختصاص نیروهای زبده و تجهیزات مناسب حضور در صحنه عملیات برای نقل و انتقال تعداد زیادی از شهدای ما در منطقه باقی نمی مانده و شرایط سخت این روزها برای واحدهای تفحص با خطرات زیاد فراهم نمی شد.

با آغاز جنگ تحمیلی در شهریور ۱۳۵۹ تا مدتی ضرورت واحدی به نام تعاون در یگان های رزم حس نمی شد اما با انجام چندین عملیات غالباً ناموفق و خصوصاً طی عملیات های توکل در جاده ماهشهر آبادان و عملیات نصر در محور هویزه که باعث شد تعداد قابل توجهی از پیکر رزمندگان شهید در صحنه نبرد باقی بماند ضرورت تاسیس واحدی برای سازماندهی در این زمان برای برگرداندن پیکر شهدا و مجروحین به عقبه به شدت احساس می شد که با اعزام بیشتر نیرو ها و گسترش رده ها درون سازمان رزم و به خصوص سپاه از گردان به تیپ و لشکر و سپاه و انجام عملیات های بزرگ که قاعدتاً شهدا و مجروحین بیشتری را به دنبال داشت لزوم تشکیل مجموعه منسجم و متمرکز که وظیفه تخلیه شهدا و امور دیگر رزمندگان را برعهده بگیرد احساس می‌شد. ایجاد واحد فوق که بر اساس شرایط و نیاز سازمان رزم ضرورت خود را آشکار ساخته بود از بعد از عملیات شکستن حصر آبادان آغاز شده که به مرور در عملیات طریق القدس اندکی کامل تر و در عملیات فتح المبین و بیت المقدس تشکیلات تعاون به صورت کامل شکل گرفت.
#تعاون_رزم_دفاع_مقدس
#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا
#کارت_پلاک
http://telegram.me/safeer59