نجف زراعت پیشه
فعالیت های واحد تعاون
در دوران دفاع مقدس در یگان های رزم واحد تعاون  به نام تعاون رزم نامیده می شد که بعدها در جریان سیر تکاملی خویش به نام گردان‌های انصار معروف شد ، در سپاه های استانی و نواحی نیز واحد تعاون استقرار داشت که در شهرها و روستاها کارهای مربوط به سرکشی و رسیدگی به خانواده های شهدا ، مجروحین ، آزادگان و رزمندگان را انجام می دادند و به آنها کمک های مختلف می نمود تا قدری از آلام فراق و دوری فرزندان آنها کاسته شود ثبت آمار شهدا جانبازان و ایثارگران و پیگیری کار مجروحان در بیمارستان و اطلاع رسانی به خانواده ها از شهادت فرزندانشان یا اسارت آنها مسئولیت دیگر واحد تعاون شهرستان ها بود که بعد از جنگ به نام واحد ایثارگران تغییر نام داده و زیر مجموعه معاونت نیروی انسانی قرار گرفت .  از جمله امور محوله به واحد تعاون می توان به موارد زیر اشاره کرد:
 الف) امور رزمندگان
1)  صدور و واگذاری کارت شناسایی و پلاک و ثبت کامل مشخصات رزمنده 
2)   انجام امور کلیه موارد مربوط به ارتباط رزمندگان با خانواده‌های خویش در شهرها که با در اختیار گذاشتن کاغذ و پاکت نامه ها با رعایت شرایط حفاظتی و امنیتی صورت می پذیرفت. 
3)   امور ارتباطات تلفنی و تلگرافی رزمندگان با توجه به محدودیت های زمانی و مکانی
4)  ثبت آمار وضعیت رزمندگان قبل و بعد از عملیات ه صورت کامل و دقیق
5)   نگهداری ساک و وسایل رزمندگان در هنگام اعزام به عملیات و برگشت دادن هنگام بازگشت از عملیات که معمولاً شب عملیات تمام وسایل رزمندگان داخل نایلونی قرار گرفته و نام رزمنده روی آن ثبت می شد بعد از بازگشت و اتمام عملیات ساک رزمندگان شهید و مجروح نیز به واحدهای تعاون شهرستان های مربوطه سپرده می شد که در آنجا نیز با نگهداری در مکانی خاص شرایط برای تحویل خانواده های آنان مهیا می شد

کارت،پلاک ، آرم و پاکت نامه های واگذاری از تعاون رزم به رزمندگان اسلام


کارت و پلاک :
کارت و پلاک از ابتدای ورود رزمنده به پادگان مشخصات وی به صورت دقیق در دفتر ثبت می شد و با اختصاص یک کد به رزمنده که روی پلاک و کارت شناسایی وی حک و ثبت شده بود در عمل اگر رزمنده در صورت مواجه شدن با انفجارات و گلوله های دشمن و حتی سوختن و از بین رفتن پیکر  از خود نشانی به صورت پلاک فلزی بر جای می گذاشت که با مراجعه به دفاتر ثبت تعاون یگان های رزم مشخصات رزمنده پیدا و وضعیت فرد و رزمنده مشخص می‌شد.
پلاک قطعه‌ای آلومینیومی نسوز بود که حاوی کدی که مشخص کننده مشخصات رزمنده و محل خدمت او بود که با یک زنجیر به صورت گردنبند برای شناسایی رزمندگان استفاده می گردید همچنین رزمندگان در هنگام ورود به مناطق عملیاتی کد شناسایی و مشخصات خود را نیز بر لباس‌ها ، پوتین، کلاه و لوازم شخصی نظیر کوله پشتی ، کیسه ماسک ، سینه بند و حتی بند اسلحه می نوشتند تا در صورت مفقود شدن یا جدا شدن پلاک از رزمنده به دلایل مختلف  هنگام شهادت پیکر فرد قابل شناسایی باشد.
 بسیاری از پیکر شهدای جنگ که بر اثر انفجارات غیر قابل شناسایی بوده و یا بعد از دهه ها از پایان جنگ تنها استخوان های اندکی از آنها باقی مانده توسط همین پلاک ها شناسایی و تحویل خانواده های آنها شده است ؛  پلاک های فوق از سال ۵۹ در ابتدای جنگ ابتدا به صورت خیلی ابتدایی و ابتکاری ایجاد و شکل گرفت که به مرور زمان و با انسجام واحد تعاون این امر پیشرفته تر شد و رویه و شکل خوبی به خود گرفت ؛ در ابتدا پلاکها به صورت یک قطعه بود که زمان شهادت افراد از گردن رزمنده شهید باز شده و به تعاون یگان برای احراز و اثبات شهادت آنان تحویل می شد اما مشکلی که در اینجا ایجاد می‌شد این بود که بقایای پیکر در منطقه عملیاتی فاقد پلاک بود و در عملیات تفحص پیکرهای شهیدان دیگر امکان شناسایی و احراز هویت آن وجود نداشت چرا که قبلاً از گردن آنها برای اثبات و احراز شهادت آنها جدا شده بوده است .
#تعاون_رزم_دفاع_مقدس
#تخلیه_شهدا_مجروحین
#معراج_شهدا
#کارت_پلاک
http://telegram.me/safeer59